پروتزهاي باقي مانده ايمپلنت معمولاً از دو ايمپلنت دندان تشکيل شده اند که به عنوان لنگر عمل مي کنند تا از حرکت پروتزها جلوگيري شود. آنها به عنوان بقيه ايمپلنت طبقه بندي مي شوند زيرا پروتز دندان هنوز هم توسط بافت نرم (لثه) پشتيباني مي شود. اين دو ايمپلنتمي توانند پروتزها را با پيوست هاي مختلف حفظ کنند.
1. يک نوار کوچک با کليپ
2. حلقه هاي توپ و o
3. کليپ هايي که مستقيماً روي ايمپلنت ها مي چسبند
پروتزهاي پشتيباني شده ايمپلنتروي 4 يا بيشتر ايمپلنت قرار مي گيرند. آنها به عنوان پشتيبان ايمپلنت طبقه بندي مي شوند زيرا دندان مصنوعي کاملاً روي وسايل ايمپلنت دندان قرار دارد و فقط به راحتي بافت نرم (لثه) را لمس مي کند.ساختار ايمپلنت دندان به گونه اي است که پروتز را در جاي خود نگه مي دارند ، همچنين از برخورد آن به لثه جلوگيري مي کند. مزيت اضافه شده اين است که هنگام قرار دادن ايمپلنت بيشتر ، آتروفي استخوان و ثبات بيشتر براي دندان مصنوعي وجود دارد. از عوارض ايمپلنت دندان ممکن است عفونت آن باشد که در صورت مراقبت و نگهداري از ايمپلنت دندان احتمال بروز آن به صفر مي رسد. درصورت عدم درمان عفونت، ممکم است نارسائي ايمپلنت دندان رخ دهد.
پروتزهاي قابل جابجايي چندين مزيت دارد. مهمترين مزيت اين است که ايمپلنت ها و پروتز ها نسبت به گزينه هاي غير قابل جابجايي بسيار راحت تر عمل مي کنند. در هنگام شکستن آنها هزينه کمتري دارند و تعمير آنها راحت تر است.
کاشت دندان کامل آرچ (پروتزهاي نيمه قابل جابجايي)
پروتزهاي نيمه قابل جابجايي بدان معني است که پروتز (دندان ها) توسط بيمار قابل جابجايي نيستند ، اما در صورت وم توسط دندانپزشک قابل برداشت است. اگر اين شامل قوس کامل باشد ، معمولاً حداقل 6 ايمپلنت لازم است تا بتوانيد از دندان محافظت کنيد. نيش زدن فشار زيادي ايجاد مي کند و اضافه بار بيش از حد کاشت با نداشتن مقدار کافي از آنها ممکن است باعث خرابي همه آنها شود.
مواد مختلفي وجود دارد که با انتخاب اين گزينه مي توان از آنها استفاده کرد. برخي از گزينه ها شامل يک دندان مصنوعي اکريليک با دندانهاي آکريليک يا لثه هاي چيني تقويت شده ذهني با دندان پرسلن است. با پرسلن فشار زيادي ايجاد مي شود و به اين ترتيب ايمپلنت بيشتري براي حمايت از پروتز (دندان ها) نياز خواهد بود. گزينه نيمه قابل جابجايي اغلب در مواقعي که از بين رفتن استخوان زياد است استفاده مي شود و علاوه بر دندان ها قسمت هاي وسيعي از لثه ها جايگزين مي شوند.
بيشتر بخوانيد: طول عمر کامپوزيت دندان، ايمپلنت در سنين بالا، ايمپلنت تک دندان، ديابت و ايمپلنت دندان، شکستن لمينت دندان
مزيت گزينه هاي نيمه قابل جابجايي بديهي است. دندانها قابل جابجايي نيستند ، مانند دندانهاي طبيعي افتاده اند اما اگر چيزي نياز به ترميم داشته باشد ، توسط دندانپزشک به راحتي برداشته مي شوند.
کاشت کامل قوس دنداني که غير قابل جابجايي باشد گزينه جايگزيني نهايي دائمي است. با اين حال اين هميشه نمي توان به دست آورد. بايد استخوان کافي وجود داشته باشد و براي حمايت از پروتز (دندان) به اندازه کافي ايمپلنت لازم است. معمولاً هر دندان جايگزين داراي کاشت و تاج است. همچنين در مواردي که بعضي از دندان ها به دندانهاي مجاور ايمپلنت متصل شده باشند ، مي توان از پل استفاده کرد و بنابراين به کاشت کمتر نياز است. با اين وجود ، کاهش تعداد کاشت ، فشار بيشتري روي ساير کاشت هاي دنداني ايجاد مي کند و ممکن است باعث اضافه بار شود. دندانپزشک ترميم کننده به بيمار توصيه مي کند که چه موقع و بريک امکان پذير باشد. عوامل زيادي وجود دارد که بر يک نتيجه موفق تأثير مي گذارد. از جمله اما محدود به اين موارد نيست: کيفيت و کميت استخوان ، نيش زدن ، مخالفت با دندان و عادت هايي مانند بروکسيز. (آسياب کردن دندانهاي فرد).بروکسيز در موفقيت روشهاي ديگر دندانپزشکي مانند کامپوزيت ونير و لمينت دندان نيز تاثير مي گذارند.
براي تعويض کامل قوس دندان با کاشت دندان روشهاي مختلفي وجود دارد که نتيجه برتر را ايجاد مي کند. هنگامي که از بين رفتن استخوان وجود دارد و ما مايل هستيم اين بافت را به عقب برگردانيم ، مي توانيم جايگزيني بافت را با نواحي صورتي متصل به تاج ايمپلنت دندان انجام دهيم. اين نواحي "صورتي" جايگزين بافت گمشده ، حمايت از لب ها شده و نتيجه زيبايي بسيار بهتري را ارائه مي دهند. طول درمان ايمپلنت دندان بين 4 تا 6 ماه مي باشد.
http://www.1888implant.com/dental-implants-full-arch.html
درباره این سایت